Berrie Wolters
‘Pap, jij kent de eigenaar van ANAC Nijmegen toch? vroeg mijn 13-jarige dochter. Ja, zei ik, dat klopt. Kun je kaartjes regelen voor de Halloween Scarwash. Lijkt je dat leuk dan? Want dan koop ik gewoon een ticket. Zogezegd zo gedaan. ‘Mag ik twee vriendinnen meevragen?’ Ja, natuurlijk antwoordde ik. Zo zat ik donderdagavond rond 19uur in de auto met drie redelijk nerveuze dames op de achterbank op weg naar ANAC Nijmegen. Onderweg waren ze de trailer van Scarwash op hun mobiel aan het bekijken. ‘Pap, jij kan toch van binnen de deuren en ramen op slot doen? vroeg mijn dochter een beetje benauwd. Dat kan, maar dat doe ik niet, want dan is de lol ervan af.
Bij ANAC aan de Energieweg aangekomen staat het voorterrein al helemaal vol. Verkeersregelaars waren er om de Scarwash klanten en klanten die wilden tanken, want ook dat ging gewoon door, de weg te wijzen. Twee rijen dik stonden de auto’s opgesteld richting de wasstraat. Bijna bij de ingang van de wasstraat kreeg ik van een ANAC-medewerker de mededeling om de ramen open te houden, het licht van de auto uit te doen en radiozender 99,9 op te zetten. Mijn dochter werd nu toch wel echt zenuwachtig, vooral toen ze vooraan twee ongure types zag lopen, de joker en een personage van de film SAW of zoiets. Ze zat aan de raamkant maar ze wist met haar vriendin nog snel te regelen dat zij middenin kon zitten. Toen stond de Joker ineens bij onze auto. Mijn dochter en een vriendin schreeuwden het uit. De andere vriendin, blijkbaar de ietwat nuchtere, riep: ‘Tjee, ik schrik me kapot van jullie, aanstellers.’
Bij de slagboom aangekomen leverde ik mijn ticket in. De medewerker riep nog: ‘In de wasstraat de ramen weer dicht doen hé. Ja, dat lijkt me wel slim. Stapvoets reed ik de washal in. Het was immers goed mistig en je zag allerlei schimmige figuren opdoemen. Het leek wel een scene van de serie Walking Dead. Een zo’n figuur stak plots zijn lichaam door het raam naar binnen. Ik wist niet dat mijn dochter zo kon gillen. Ook het eerder wat nuchtere vriendinnetje bleek over een goede stem te beschikken. Zo goed als volledig donker, de autolampen waren nog steeds uit, werd ik door een ANAC-medewerker uiteindelijk op de baan begeleid. Ik moet zeggen dat het zonder licht door de wasstraat gaan best wel spooky is. Bij de droger stond een ‘figuur’ midden op de baan ons op te wachten, tot hilariteit van de dames
Eenmaal de wasstraat uit, was je pas op de helft van het parcours. We werden immers verwezen naar het nieuwe overdekte stofzuigplein wat ook helemaal als een spookhuis was omgebouwd. Ook hier liepen een aantal figuren. De dames eenmaal enigszins gewend hieraan zaten een stukje relaxter op de achterbank, totdat ineens als klap op de vuurpijl een bloederig type geheel onverwacht met een lawaaiige bladblazer aan kwam zetten en de haren van de dames geheel door elkaar blies.
Eenmaal weer op weg naar huis riep mijn dochter stoer: ‘dat viel best wel mee’. Ik keek haar via de achteruitkijkspiegel aan en dacht: Ja, ja.
Toen ik thuis aan een kop koffie zat belde Lex Peters van ANAC. ”Hoe vond je het?”. Jullie hebben er weer flink werk van gemaakt, zei ik. “Ja, als we het doen, dan doen we het ook goed! Volgens Lex zijn er ‘veul’ tickets verkocht. Gemiddeld zaten zo’n 3 personen in de auto, dus velen hebben een scarwash wassing ondergaan. Het was een groot succes en we hebben positieve reacties ontvangen.” Nu aan hem de taak om volgend jaar deze Halloween editie te overtreffen.
Op de foto’s links en onder is te zien dat de Scarwash actie bij ANAC Nijmegen enorm is aangeslagen. OP mijn vraag aan Lex Peters ‘hoeveel tickets’ zijn er verkocht, antwoordde hij met “veul”.
Leave a comment